Polskie drogi. Historia Piotra Łopuszańskiego, jeńca Stalagu VIIIA

Polskie drogi. Historia Piotra Łopuszańskiego, jeńca Stalagu VIIIA

Polskie drogi. Historia Piotra Łopuszańskiego, jeńca Stalagu VIIIA

Historia byłego obozu jenieckiego, Stalagu VIIIA to również jeden rozdział opowieści o losach rodziny p. Danuty Serafińskiej, wieloletniej, byłej dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Braci Śniadeckich w Zgorzelcu.

Pani Danuta odwiedzila nas dzisiaj i pozostawila do opracowania dokumenty związane z jej Ojcem, Piotrem Łopuszańskim.

Piotr Łopuszański urodził się na Podolu, w roku 1905. Rodzina p.Piotra posiadała ziemię w Medyniu i Skorykach, ale pracowała również w majątku Małachowskich.

Po wybuchu II wojny światowej Piotr Łopuszański został zmobilizowany i wcielony do Wojska Polskiego, 52.Pułku Piechoty. Do niewoli trafił 13 września 1939 r. w Opatowie. Z Opatowa został przetransportowany do obozu Stalag VIIIC w Saganiu, obecnym Żaganiu, a następnie 11 maja 1940 r. przeniesiony do Stalagu VIIIA w Görlitz, obecnym Zgorzelcu.

Stalag VIIIA należał do VIII Okręgu Wojskowego z komendantura w obecnym Wrocławiu.

Ze wspomnień Piotra Łopuszańskiego „Przekonywano nas, że nie warto walczyć, ponieważ Niemcy są nie do pokonania, a Polska nigdy nie będzie istnieć” ( R. Zgłobicki „Obozy i cmentarze w Zgorzelcu”). Ze wspomnień córki: ”Tata często opowiadał o swoich współtowarzyszach niedoli, podkreślając, jak różnych jeńców zgromadził obóz – od lekarzy, muzyków po zwykłych ludzi, takich jak on sam”.2

Piotra Łopuszański uciekł z obozu w Görlitz w roku 1943. Pieszo, przez kilkanaście miesięcy wędrował do rodzinnej wsi na Podolu.

W kolejnym poście opowiemy, w jaki sposób rodzina znalazla się w Zgorzelcu w 1945 r.